ഉള്ളില്‍ നീ കൂട്ടിവെച്ച സ്നേഹമത്രയും
പാറപ്പുറത്തൂ വിതച്ചൊരാ വിത്തു
എന്നെന്നെ ദൈവം ശപിച്ചതാണോ
എന്‍റെ ഗ്രാമത്തിലെ ഒറ്റയടിപ്പാതയാണ് നല്ലത്
വിശാലമായ നഗര വീഥികള്‍ എനിക്കുള്ളതല്ല
ഒരു ശ്രീരാമന്‍റെയും കാല്‍ പെടാതെ...
അഹല്യയുടെ മരവിപ്പിലേക്കു മടങ്ങാന്‍ സമയമായി
ബന്ധങ്ങളുടെ ബന്ധനമില്ലാത്ത എന്‍റെ കൂട്ടിലേക്ക്...
ഉള്ളില്‍ പിടക്കുന്ന കിളിയുടെ
കഴുത്ത് ഞാന്‍ നിര്‍ദയം ഞെരിക്കട്ടെ
ചരിത്രത്തിന്‍റെ ആവര്‍ത്തനത്തില്‍ പകക്കാതെ..
ദുരന്തങ്ങള്‍ ആഘോഷമാക്കിയ ജീവിതത്തില്‍
അടുത്ത മഹാദുരന്തത്തിനായ് ആരതിയെടുക്കാം...
ചില ജന്മങ്ങള്‍ ഇങ്ങിനെയെന്ന് ആശ്വസിക്കാം....
ചിറകുള്ളവയൊക്കെ പറക്കട്ടെ..
തളരാതെ പറക്കാനെന്‍
ശുഭയാത്ര.....
No comments:
Post a Comment